حسین وحیدی

قصارنامه مجموعه ای است از اشعار کوتاه مورد علاقه من.

این بخش دیر به دیر به روز میشود.


2014-08-06 به روز شد.


 

ادب تعلیمی

 

 

  • چه کند سیل گران سنگ به همواری دشت؟          خاک در دیده ی دشمن به مدارا زده ایم   صائب تبریزی
  • برنمی آید درشتی از ملایم طینتان          می شکافد نرمی مغز استخوان پسته را   صائب تبریزی
  • گرت طبع من آمد ناسزاوار          توخوی نیک خویش از دست مگذار   سعدی
  • بگفتا نیک مردی کن, نه چندان          که گردد خیره گرگ تیزدندان   سعدی
  • درستی و نرمی به هم در به است         چو رگ زن که حراج و مرهم نه است   سعدی
  • چو با سفله گویی به لطف و خوشی          فزون گرددش کبر و گردن کشی   سعدی
  • از رعیت شهی که مایه ربود          پی دیوار کند و بام اندود   سنایی
  • رعیت چو بیخند و سلطان درخت          درخت ای پسر باشد از بیخ سخت
  • مکن تا توانی دل خلق, ریش          وگر می کنی, می کنی بیخ خویش   سعدی
  • درخت جور و ستم هیچ برگ و بار نداشت          اگر که دست مجازات می زدش تبری   پروین اعتصامی
  • به سیم و زر جوانمردی توان کرد          خوش آن کس کاو جوانمردی به جان کرد   جامی
  • کسی زین میان گوی دولت ربود          که در بند آسایش خلق بود   سعدی
  • دریاب کنون که نعمتت هست به دست         کاین دولت و ملک کی رود دست به دست   سعدی
  • خواهی که تمتع بری از دنیی و عقبی          با خلق کرم کن چو خدا با تو کرم کرد   سعدی
  • که چشم از تو دارند مردم بسی         نه تو چشم داری به دست کسی ؟
  • ره نیکمردان آزاده گیر         جو استاده ای دست افتاده گیر
  • چو خود را قوی حال بینی و خوش         به شکرانه بار ضعیفان بکش   سعدی
  • دست تضرع چه سود بنده ی محتاج را         وقت دعاا برخدا, وقت کرم در بغل   سعدی
  • ز نعمت نهادن بلندی مجوی         که ناخوش کند آب استاده, بو   سعدی
  • سیم بخیل از خاک وقتی برآید که وی به خاک رود   سعدی
  • گرت مملکت باید آراسته          مده کار معظم به نوخاسته   سعدی
  • ای سلیم آب از چشمه ببند         که چو پر شد نتوان بستن جوی   سعدی
  • به هرجایی که خواهی در شدن را         نگه کن راه بیرون آمدن را   سعدی
  • باغبانا ز خزان بی خبرت میبینم         آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد   حافظ
  • جنید گوید: حقیقت صدق این است که راست گویی اندر کاری که اندر آن نجات نیابی مگر به دروغ   رساله ی قشیریه
  • گر راست سخن گویی و در بند بمانی         به ز آن که دروغت دهد بند رهایی   سعدی
  • راست زهری ست شکرین انجام        کج, نباتی که تلخ سازد کام   اوحدی مراغه ای
  • قناعت سر افرازد ای مرد هوش         سر پر طمع برنیاید ز دوش   سعدی
  • توانگری به قناعت به که توانگری به بضاعت   سعدی
  • آن که را خیمه به صحرای قناعت زده اند         گر جهان جمله بلرزد غم ویرانی نیست   سعدی
  • آن را که جای نیست, همه شهر جای اوست       درویش هر کجا که شب آید, سرای اوست   سعدی
  • گفت چشم تنگ دنیادوست را         یا قناعت پر کند یا خاک گور   سعدی
  • نیست بعد از مرگ هم رزض حریص, آسودگی         پیچ و تاب مار گردد وقتی خوابیدن زیاد   صائب تبریزی
  • آرزو می خواه لیک اندازه خواه         برنتابد کوه را یک برگ کاه   مولوی
  • ای مگس عرصه ی سیمرغ نه جولانگه توست!       عرض* خود میبری و زحمت ما می داری   حافظ
  • نانم افزود و آبرویم کاست       بی نوایی به از مذلت خواست   سعدی
  • اگر عنقا* ز بی برگی بمیرد         شکار از چنگ گنجشکان نگیرد   سعدی

 

 



 

 

ادب غنایی

 

 

  • آتش است این بانگ نای و نیست باد          هرکه این آتش ندارد نیست باد  مولانا
  • هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق          بر او نمرده به فتوای من نماز کنید  حافظ
  • به هرزه بی می و معشوق‚ عمر می گذرد          بطالتم بس از امروز کار خواهم کرد! حافظ
  • عمری که رود بی تو, نمی بایدم آن عمر          می بایدم آن عمر دگر باره قضا کرد  سلمان ساوجی
  • جز صورت عشق حق هر چیز که من دیدم          نیمیش دروغ آمد نیمیش دغل دارد  مولانا
  • از صدای سخن عشق ندیدم خوش تر          یادگاری که در این گنبد دوار بماند حافظ
  • گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق          ساکن شود, بدیدم و مشتاق تر شدم سعدی
  • او را خود التفات نبودی به صید من          من خویشتن اسیر کمند نظر شدم  سعدی
  • گفت خود دادی به ما دل حافظا          ما محصل بر کسی نگماشتیم!  حافظ
  • دل می رود ز دستم صاحبدلان خدا را          دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا  حافظ
  • کسی که چشمهی چشمش چنین ز گریه بجوشد          چگونه راز دل خود ز چشم خلق بپوشد اوحدی مراغه ای
  • هر که با مستان نشیند ترک مستوری کند          آبروی نیکنامان در طریقت آب جوست سعدی
  • سعدی از سرزنش غیر نترسد هیهات          غرقه در نیل چه اندیشه کند باران را  سعدی
  • می گفت دگرباره به خوابم بینی          پنداشت که بعد از این مرا خوابی هست  ابوسعیدابوالخیر
  • هزار دشمنم ار میکنند قصد هلاک          گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک  حافظ
  • هرکه جز ماهی ز آبش سیر شد          هر که بی روزیست روزش دیرشد   مولانا
  • گر نشاید به دوست ره بردن          شرط یاریست در طلب مردن   سعدی
  • ندارم دستت از دامن مگر در خاک و آن دم هم          که بر خاکم روان گردی به گرد دامنت گردم   حافظ
  • گیرم که از تو بر من مسکین جفا رود          سلطان تویی کسی به تظلم کجا رود   سلمان ساوجی
  • اگر با دیگرانش بود میلی          چرا ظرف مرا بشکست لیلی؟   نظامی
  • بگفتا گر بخواهد هرچه داری؟          بگفت این از خدا خواهم به زاری   نظامی
  • دین و دنیا هر دو باید باخت در بازار عشق          مردم کم مایه را خود با چنین سودا چه کار  سلمان ساوجی
  • بگفتا گر به سر یابیش خشنود          بگفت از گردن این وام افکنم زود   نظامی
  • بر آستان جانان گر سر توان نهادن          گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد   حافظ
  • شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد          بنده ی طلعت آن باش که آنی دارد حافظ
  • تو کی دانی که لیلی چون نکویی ست          کز او چشمت همین بر زلف و رویی ست
  • تو قد بینی و مجنون جلوه ی ناز          تو چشم او نگاه ناوک انداز
  • توموبینی و مجنون پیچش مو          تو ابرو و او اشارت های ابرو
  • دل مجنون ز شکرخنده خون است          تو لب میبینی و دندان چون است   وحشی بافقی
  • چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم گردد          من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک   حافظ

 

 

 


عرض : آبرو

عنقا : سیمرغ

نظرات  (۱)

۰۷ مهر ۹۳ ، ۱۴:۲۸ همه ایران

سلام.این اشعار آدم رو به ذوق میاره

البته حتما شما هم اهل ذوق هستید،بهرحال خیلی ممنون.

موفق باشید

پاسخ:
سپاس
شما هم :)

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی