سانتیاگو

 

پیرمرد و دریا نوشته ارنست همینگوی

 

( حتما گوش کنید )

Ludwig van Beethoven Symphony No.5 in C minor Op. 67 I. Allegro con brio

 

علی : لامصب هر بار اینو گوش میدم حس میکنم دو نفر باهم بحث میکنن

من : سرنوشت و قهرمانی

 

اولین چیزی که بعد از ( در حین ! ) خواندن پیرمرد و دریا به ذهنم رسید موومان اول سمفونی پنجم بتهوون بود ، بعد از اون دیالوگ بالا به یادم آمد که شبی در کتابخانه فنی ، بین من و علی {امیری مقدم} رد و بدل شد. از آنجایی که خیلی در خور موضوع میدانم ، این موومان بتهوون را تقدیم میکنم به سانتیاگو ، پیرمرد دریا.

 

پ.ن : دیگر تاکید نکنم ! "و" به عمد در " پیرمرد دریا" دیده نمیشود.

 

پ.ن 1 : اگر بخاطر روزبه {یزدانپناه} عزیز نبود تا مدت ها سراغ این کتاب نمی رفتم.

 

پ.ن 2 : این پست در واقع بازنشر پست من در اینستاگرام بود ، از اونجایی که برای وبلاگ احترام بیشتری قائل هستم ترجیح میدم در وبلاگم هم باشد. ( پست اصلی در اینجا )

باغ آینه

چراغی به دستم چراغی در برابرم.

من به جنگِ سیاهی می روم.

گهواره هایِ خستگی

                       از کشاکشِ رفت و آمدها

                                                باز ایستاده اند،

و خورشیدی از اعماق

کهکشان هایِ خاکستر شده را روشن می کند.

 

زبانِ نگاه

نشود فاشِ کسی آنچه میانِ من و توست

تا اشارتِ نظر نامه رسانِ من و توست

 

گوش کن با لبِ خاموش سخن می گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبانِ من و توست

 

روزگاری شد و کس مردِ رهِ عشق ندید

حالیا چشمِ جهانی نگرانِ من وتوست

 

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید

همه جا زمزمه عشق نهانِ من و توست

 

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه

ای بسا باغ و بهاران که خزانِ من و توست

 

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت

گفت و گویی و خیالی ز جهانِ من و توست

 

نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل

هر کجا نامه عشق است نشانِ من و توست

 

سایه ز آتشکده ماست فروغِ مَه و مهر

وه ازین آتشِ روشن که به جانِ من و توست

ه.ا.سایه  

 

 

 

 

                                      

بودن

   گر بدین سان زیست باید پست

   من چه بی شرم ام اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم

   بر بلندِ کاجِ خشکِ کوچه یِ بن بست.

 

 

   گر بدین سان زیست باید پاک

   من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود ، چون کوه

   یادگاری جاودانه، بر ترازِ بی بقایِ خاک.

 

                                                                      شاملو

بوف کور : داستان یک روح

بوف کور اثر صادق هدایت

The blind owl by Sadegh Hedayat

بوف کور زیبا ترین رمانی است که تا بحال خوانده ام.

خواندن ادامه این مطلب قطعا باعث لو رفتن داستان و نقد داستان می شود, اگر رمان را نخوانده اید, اول آن را بخوانید.

خانه ام ابری است

خانه ام ابری است

یکسره روی زمین ابری است با آن,

 

از فراز گردنه خرد و خراب و مست

باد میپیچد ,

یکسره دنیا خراب از اوست

و حواس من !

آی نی زن که تو را آوای نی برده است دور از ره کجایی؟

 

خانه ام ابری است اما

ابر بارانش گرفته ست ,

در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم,

من به روی آفتابم

می برم در ساحت دریا نظاره ,

و همه دنیا خراب و خرد از باد است

و به ره , نی زن که دائم می نوازد نی , در این دنیای ابراندود

راه خود را دارد اندر پیش.

نیما یوشیج                                                                              

    

 

 

سفر به مرکز زمین

سفر به اعماق زمین نوشته ژول ورن

Journey to the Center of the Earth from jules verne

شجاع باش و قدر داشته هایت را بدان. منظورم را فهمیدین؟ پس دیگر لازم نیست کتاب را بخوانید :)

جالب است که ژول ورن کلا از 4 المان برای شخصیت هاش بهره گرفته.آکسل,پروفسور لیدن براک, هانس و بقیه !هانس شخص شجاع و ثابت قدم داستان هست و لیدن براک شخصیت کنجکاو و یکدنده و تصور اصلی ژول ورن از یک پروفسور است و در آخر آکسل به عقیده من نمود احساس داخلی خواننده است در طول داستان تا خواننده برای غرغر هایش همدمی داشته باشد !

وجود آکسل از آن جهت اهمیت دارد که برخی مسایل سفر به اعماق زمین پشتوانه علمی ندارد.

اگر ژول ورن این کتاب را سال 1970 به بعد نوشته بود میگفتم موضوعی مناسب برای یک فیلم سرگرم کننده است و قصد نویسنده را هم همین میدانستم اما اینطور نیست. تنها هدفی که برای نوشتن این کتاب میتوانم متصور شم انگیزه ژول ورن به ترغیب در تولید علم و استفاده از خلاقیت و شجاعت فردی در راستای شناخت و ابداء است.

کتاب را مفید نمیدانم.ضمن اینکه سبک آثار ژول ورن باب میل من نیست.

 

 

پ.ن: 

beginning+ middle+end

character gained experience

جشنواره مجازی کتابخوانی

سلام.

 

سومین جشنواره کتابخوانی

 

بار اول هست که قصد دارم امتحان کنم.

 

موفق باشید.

قصارنامه

یکی از خاطره انگیزترین کتاب هایی که در دوره کنکور خواندم « تناسب مفهومی و قرابت معنایی : هامون سبطی » هست.هر شب در حد چند بیت شعر با این کتاب همراه میشدم. برای کسایی که آشنایی ندارند با موضوع کتاب خیلی کوتاه میگم که این کتاب آموزش قرابت معنایی کنکور هست.

حالا بعد از کنکور چی شده که به یاد این کتاب افتادم ؟ خب برای شروع یک نوشته عادت به استفاده از یک بیت شعر پیدا کردم طبیعی هست که یاد این کتاب رو کنم!. از اونجایی که حافظه شعری خوبی ندارم یا اگرهم دارم به نظرم کار بیخودی هست که شعر حفظ کنم. درحال جمع آوری این اشعار و جملات قصار هستم و از این پس اینارو توی یک صفحه جداگانه با اسم «قصارنامه» که اون بالا هست میارم.

صفحه «قصارنامه» به مرور به روز میشه.