حسین وحیدی

آس و پاس در پاریس و لندن از جورج اورول                                                            

George Orwell : Down and Out in Paris and London                                                          

خواندن آس و پاس ارزش داشته هایم را برایم پاک کرد از اول نوشت و زیاد کرد. بعد از چند صفحه خواندن کتاب متوجه شدم حرف حساب نویسنده چیست و بالاخره بعد از انتظار و کمی نق نق کردن در طول کتاب , نویسنده قسمتی از حرفش را بیان کرد.

 من گفتم : « من با این نظر مخالفم; اگر از کسی پولش را بگیرند از آن هنگام او تبدیل به یک موجود بی مصرف و بیکاره می شود»

- نه همیشه هم چنین نیست. اگر آدم همت والایی داشته باشد می تواند همیشه به شیوه خودش زندگی کند. اینکه آدم فقیر یا ثروتمند باشد شرط فکر کردن نیست.

چیزی که باعث شد نویسنده حدود 180 صفحه بابت این مکالمه صبر کند کاملا قابل درک هست.این دیدگاه به محض دیدن یک گدای بیکار که هرجور که شده است میخواهد شما را راضی کند کمکی به او بکنید از بین می رود. با خود میگویید این متکدیان خیابانی آستین بالا نمیزنند تا کاری بکنند و یک مشت تنبل هستند که گدایی را به کار کردن ترجیح میدهند.

نویسنده 180 صفحه را برای همین مینویسد.خوانده را به دنیای آس و پاس ها میبرد و مشقت زندگی آنها را توصیف میکند. حتی برای سختگیر ها هم ثابت میکند گدایی ساده تر از بسیاری از شغل ها نیست و حتی از نظر ماهیت "کار کردن" و "زحمت" و همچنین "زیان کار" جزو شغل های سخت به حساب می آید. صرف این موضوع که ما هدف گدایی را بی بازده و بی هدف و غیرضروری مفید طلقی میکنیم و نمیپسندیم باعث نمیشود کار پرمشقتی به حساب نیاید.کار هایی مانند پادویی هم بی بازده است.

هتل مثلا شیک و مجلل جایی ست که در آن صد نفر کار پر زحمت را تحمل میکنند تا دویست نفر برای چیزی که به راستی به آن یازی ندارند , پول های زیادی را به مصرف برسانند که سرانجام این پول ها یک ویلای ساحلی برای صاحب هتل است و هیچ برای بقیه.

زمانی که نویسنده شغل هایی مانند ظرفشویی را از نزدیک توصیف میکند , شغلی که در روز 17 ساعت از زمان شخصی را صرف شست و شوی و کارهایی که در نتیجه یک هدف بیهوده بوجود آمده است میکند, میتوانید به راحتی باور کنید که کار های پرزحمت و طولانی که قدرت تفکر را از انسان میگیرند برده داری امروزی هستند.

نویسنده تا پایان کتاب راه حل فعلی ( زمان نگارش کتاب ) دولت را برای آس و پاس ها ناقص و حتی تشدید کننده نشان میدهد. تاسیس نوانخانه ها با قوانینی که فقط برای سر باز زدن از پذیرش بیکاره ست. این شیوه , زندگی و حتی اداره زندگی بیکاره هارا به شکلی جبری تغییر میدهد که در آن بیکاره ها از اراده خود سودی نمیبرند; در حالی که پویا بودن آن به نفع همه است. با این شرایط بیکاره ها در منجلابی گیر میکنند که هویت انسانی آنها را گرفته و به موجوداتی که فقط نفس میکشند تبدیل میکند.

من 3 اشکال به این کتاب وارد دیدم که از این تعداد تنها یکی به نویسنده برمیگردد و آن دو مربوط به مترجم است.

اولا من فصل 32 را بسیار بی ربط به موضوع کتاب میدانم و حتی نویسنده هم این اعتراف را میکند :" اینها مقداری یادداشت هستند که من به صورت تصادفی ذر انجا آوردم"

گرچه موضوع برای خود من جذاب است اما آوردن آن در کتاب بسیار بی مناسبت بود حتی اگر موضوع آن را با ارفاق " تاثیر طبقه ولگردان و بیکاره ها در تغییر معنای کلمات توهین آمیز و یا سوگندی " بدانیم.

مشکل بعدی ترجمه اشتباه نام کتاب است " آس و پاس های پاریس و لندن" در حالی که به وضوح با نام اصلی مغایر است.درواقع جورج اورول نوشته اش را خاطره میداند. با توجه به این موضوع "آس و پاس در چاریس و لندن" منطقی است و نیازی به تغییر نیست. :)

واژه ای که در طول کتاب من را آزار میداد استفاده از "ظرفشور" به جای "ظرفشوی" بود که تا آخر ترجمه هم مشخص نشد مترجم در کدام تیم است !

( مترجم این نسخه : زهره روشنفکر )

پ.ن : کتاب را به پیشنهاد امیرگوهرشادی خواندم و بسیار خشنودم.